Podsumowanie zdarzeń:

• Rdzeń reaktora utracił chłodzenie wodne, został osuszony i przegrzany, jedna trzecia paliwa stopiła się.

• Obudowa bezpieczeństwa zachowała szczelność zgodnie z projektem. Pomimo stopienia jednej trzeciej rdzenia, również i zbiornik ciśnieniowy reaktora zachował szczelność. Stopione paliwo pozostało wewnątrz zbiornika.

• Substancje radioaktywne przeniknęły przez zaprojektowane bariery elektrowni (nie było bezpośrednich przecieków z obudowy bezpieczeństwa) i wydostały się do środowiska. Wydzielenia były małe i nie stwarzały zagrożenia dla zdrowia. Potwierdziły to tysiące pomiarów i analiz próbek pobranych w otoczeniu elektrowni podczas awarii.

Analiza awarii wykazała, że:

• Brak było w elektrowni odpowiedniego wyposażenia pomiarowego i brak odpowiedniego przeszkolenia operatorów w reagowaniu na nieprzewidziane awarie, co utrudniło operatorom podjęcie właściwych decyzji.

• Wystąpiły poważne trudności w przekazywaniu danych na zewnątrz elektrowni, które skutkowały udzielaniem przez media sprzecznych doniesień i powiększeniem obaw społecznych.

Co się nie stało:

• Nie było „Syndromu chińskiego” (stopione paliwo nie popłynęło w głąb ziemi, przeciwnie, pozostało w zbiorniku reaktora).
• Nie było rannych ani chorych wskutek awarii, nikt nie poniósł szkód zdrowotnych poza niepokojem spowodowanym, często panicznymi, reakcjami mediów.

Skutki długoterminowe:

• Wykorzystanie doświadczeń z awarii dało ważne i trwałe polepszenie bezpieczeństwa we wszystkich elektrowniach jądrowych.

• Awaria przyczyniła się do lepszego zrozumienia procesów topienia paliwa. Wyjaśniła, że „chiński syndrom” jest niemożliwy, a przetopienie zbiornika lub obudowy bezpieczeństwa skrajnie mało prawdopodobne.

• Zaufanie społeczeństwa do energetyki jądrowej gwałtownie zmalało, szczególnie w USA. Było to główną przyczyną zahamowania rozwoju energetyki jądrowej w latach 80-tych i 90-tych XX wieku